Benim girişlerim hep uzaklaraydi
Lakin budala gonlum  hep yaramazlık yapardi
Oyuncağı elinden çalınmış çocuk gibi
Hatırladıkca  durmadan goz yasi doker ya
O korkuya kime sığınır
Kime gidenin ardı peşinde koşar .
Kimsen olmasada 
elinde tutup umut veren olmaz ya
Yürek aklı devrip dünya  niye böyle der ya
Ölümü isteyip sıtmaya yakalatir ya
Ölmeyi beceremeyen
Göğsü kafesindeki boşlukta yaşar.

Yaşamak huzurla nefes almak değil mi ?
Ya tutsak yüreği düğümle bağlayan gelecek
Kurtulmak ölüm sehpasındaki  sandalyede
Bir mucize gerçekleşmesini bekleyeceksin Uzun  sürer içindeki  değersiz sevgiyi bilmek
Yok yere
Ölenler nasıl kavuşur  yüreğinde bilirmisin?
Bitmeyen sevgiyi sonsuzluğa  iterek
Sonu olmayan bir gökyüzü altında  seyrederek
Salıncaklar kuracak 2 kişilik ama hepyek
Sorular düşer aklın  çukurunda bilmeyeerek
Çıkmaya çalıştıkça derine gömülerek
Böl sevgi hurmetine gemiler devirerek
Okyanusta   çiğ damlaları gibi cisiliyrek
kaptanı olduğu  gemi batarken  kefeni giyerek
Sokağında davullar çalarken  mutlu olmasını dilerek
Sonunda  hüzün sizde bilebilirmişim  diyerek
Mutluymuşuz  gibi görünerek
Aşk  bahane ederek sevgiyi yok ederek
Gülleri dalından  guzelken şüpheyle bakarak
Ama  yanlışları  yaparken istemeyerek 
Mutlugu  olmayı  düşünen
Yalan rüzgarın  yalancı yüzük diyerek
Hatırladıkca dünyalarında kendilerini kusursuz
Görerek
Azizim burak yalan duymayi sen sevgiliyi gördükçe
Aklın başına geldiğinde benim aklım almıyor.
Hatalar beni sana cerken  yalanlar itiyor
Uzak masalların  sonu vardır ama pişmanlık
Karşılıksız  seven  ama
sevilmeyen masum çocuğu var
yağındaki şımartilmamis  tokatin  izi kalır ya
Masumca  yalanlar  ama içinde koparılan aşklar var ya
Sevdalar var ya
Suskun mahcup  ama sevgiye ac insanlar ya
Sevgi  sınırında  yaşadığını sanan nahoş sözler
Hatırladıkca dünyalarında kendilerini kusursuz
Gören varya
Ateş düştüğü yeri yakar ya
Ecel telleri döktüğümüz bu fani dünyada
Kusursuzca yanmak düşer payımıza