Sizden başka kimim var kim çekecek nazımı
Kim nasıl çoğaltacak eksiğimi azımı
Cemaatle bir olup cenaze namazımı
Ben daha ölmemişken kıldılar babacığım

Aradım bulamadım insanlık nerde hani
Konuşsam asi derler küsüp sussam yabani
Her biri birer cellat umut katili cani
Göğümden güneşimi çaldılar babacığım

Yeşerir mi ağacım kuş konar mı dalıma
Çölde kürek çekerken su dolar sandalıma
Dost bildiğim insanlar zehir katıp balıma
Her günümden bir ömür aldılar babacığım

İnsana kötülüğü yapan hep insan dölü
Arsızlık had safhada insanlık desen ölü
Dolup dolup taşıyor içimdeki dert gölü
Ben ağlarken onlar hep güldüler babacığım

Bilsen nasıl yoruldum beklemekten yarını
Her sözcük jilet olup kanatıyor kınını
Kalbimi hedef alan mutluluk akınını
Çevirip uçuruma saldılar babacığım

Unutmuyorum elbet neredeyim ben kimim
Onlar istedi diye değişmez ki iklimim
Bazen bazı şeyleri görme diyor hekimim
Perdemi gagalayıp deldiler babacığım

Duyuramam sesimi bağırsam avaz avaz
Bahçemi talan etti fırtına yağmur ayaz
Yüreğime sus dedim ellerime ise yaz
Begonviller renk döküp soldular babacığım

Sırtımdaki bu hançer zamana koca bir yük
Yelkovan ağır aksak akrebin beli bükük
Pırlantayla ölçülmez kıymeti öyle büyük
Diktiğiniz zambağı buldular babacığım

O zambak ki umudun bembeyaz neferiydi
Karanlık gecelerde gözlerimin feriydi
Nankörler ordusunun ilk ve son zaferiydi
Acımadan kökleyip yoldular babacığım

Elimde kazma kürek bir de zambak soğanı
Katledilen umudun bana son armağanı
İki oğlum el ele taçlandırıp bu anı
Gözlerimden yaşımı sildiler babacığım

Hicran Aydın Akçakaya