hayatın hüznünden damıtılan sezgi
içtikçe susatır içesin gelir
küçük adımlarla girersin önce
büyür sonra içlenişlerin
her insan, her şiir ayrı bir öykü
sendedir derinden uzayan sevdanın gülü


kolay değildir öyle şairim demek
hangi yaraya parmak bastı bakılır o el
hangi sevdanın akışında yardan yana
koydu da tavrını yaren incinmedi
seğirmedi gözü, üzülmedi gönlü bülbülün
seher vakti uçurulmadı kuşlar dalından
çiğ incitmedi yaprağı



orda birbirine değmeden uçar kelebekler
görürsün karıncanın dev adımlarını
herkes kendi toprağında mutlu
kavrulur kendi yağıyla
biri inceden dokur kilimi
diğeri kuyu kazar gibi iğneyle
kondurur nakış nakış dizeleri
şehrin sergi evine
şiir şairin şehridir


yalınayak girer kimi bu kente
kimi bayağı bir yüklü sözcükle
kimi yeter der sözcüklerin dansı
anlamsız sözcük neye yarar der
bencileyin kimileri


ne olursa olsun göz alıcıdır bu şehir
sevgi çağlayıp akar yüreklerden
aşk bulur mecrasını yorulmaz
her insanda başka bir biçim alır
her insanda başkadır albenisi


28. 09. 2017 / Nazik Gülünay