başkadır bende eylül bir salkım sarı üzüm
hüzne bulanmış ağaçlar sarmaşık gül
giden yüzün gibidir baharı tattırmadan
sunmadığın bir tas ayran börek çay
ne keyifli olurdu bilsen elinden
almak gibi bir demet gelinciği
rengi yansırdı yüzüme kırmızı günün
mut yağmuruyla ıslanırdı gözlerim


eski ev tandırlarını anımsatır birde
son sıcaklar tenimi yakarken
köy ekmeği pişiren kadının pespembe yüzü
tandıra gömülen kabağa çörekleniş
dar avluda kadınların gülüşü
sanki hiç ölmeyecekmiş
orada duracakmış gibi zaman, insanlar
tatlı atışmalar duvardaki toprak sıvaya bulaşan
şairleri kıskandıran alengirli sözler


istesem yine yakalarım belki eski gülüşlerimi
bambaşka bir düşe dalarım
kimse efendi olmaz herkes kendine sultan
ayağa kalkılıp yer verilecek varsa ki insan
bir bebeğin saf bakışında ne güzel döner dünya
kansız geçilir sınırsız sınır
umut ekilir dost toprağına ülkelerin
sevgi biçilir her mevsim
elini oğuşturmaz eylül
hüzün bırakmaz

özlediğim eylül düşten güzeldir

20. 09. 2017 / Nazik Gülünay