Ve savaştım sonrasında
elimde bir ip,bileğimde kırmızı
sinsice gelen geceyi ağırlaştırarak
ve tabutuma koyduğun bilekliği bileğime yara yaparak
geçip gitmeli...


dünyamda serkeş bir ağrıyı
acıma pranga yapıp
göğsüme yozlaştırılan hasreti
matemde soğutuyordu kader


ve sen şehri ellerime bırakarak
avuç içlerimden bedbahtlığımı zehreyliyorsun
umut bana kalan bir ağrıdan ötesini bilemez
sözlerini içip içip yokluğunun kadehine sunuyorum
katreleşmiş aşkımı
aşk bencilce gözlerine aşkı anlatamamaktı...



ve yine bıraktın beni yalnızlığa
cebimde şiir taneleri
ve göğsümde çok ağır bir nara
bir kuş çıksa ağıtlar yaksa
ve tam da bugün karşımda sen olsan
yine yalnızlığı alır boylarıma
ve yine terkederim sevgisizliğini
gururumu göğsümde yaşata yaşata






Öyle güruhlu geçti ki yüsram
kendimi anlamlaştırmaya aldandım
sözlerimin mesnevisinden tuttu kelamım
incitmeden gidişi sol köşede
sabah ezanımın minaresinden farkettim
artık orada ışıldayan bir gönül yoktu
ziyafetim,mecram ve telaşlarım
hepsini bir gidişe meylettim
ve karanlığın hacmini libasımın unsurlarında tükettim


bu şehri ayaklarının altına sermekti niyetim
terk ettiğini izleyememek bile değil
hoşçakalları yüzüne yuva yapardım bakışlarımla
son bir kez görmemi dileseydin
ve prangayı giyerdim ayağıma son kez saçlarına dokunabilseydim
sol tarafımdan geçtin
sol harfleri kadehe mecbur
aşkın kadehi şarhoş eder mi lügatı
gidişinin payı daha büyük olmalı sarhoşluktan
sakilere doldur hadi inci tanelerini
bu gece yıldızlarla karıştırmayayım sensizliği
ucu sivri bir bulut yükünü hafifletmekte
gökyüzüne ağladığını yüzüme sunma
ah benim gönlü beyaz saçları siyah yüzüm
ah benim çocuksu bakan olgun kadın gibi süzülen
küçük kızım ah!
gözlerime sinipte gökyüzünü gördüğün geceleri anımsa
gözlerine baktığımda kendimden bile geçtiğim
unuttuğum sevdayı
ve saklanbaçlı yalanlarla sevgimi göstermemeyi
hissettirmeyi ama incitmemeyi seni
seni sevdiğimi hatırla
...