Ne naylon çiçek görünümlü bir güzelde
Ne bir mösyönün kolundaki matmazelde
Ne de bir rujun allığında
Bulamadığım menfaatsiz zarafeti
Buldum en sonunda
Diri gölgeli bir dut ağacının altında
Kınalı ellerini gül benizli yüzüne
Koya koya benimle sohbet eden
Bir Anadolu anasının doğallığında

Bir de gür ruhları undan ince öğüten
Değirmende buldum ben gerçek doğallığı
Bundan böyle aklığının ölmesine yeter onun
Birazdan kendisine süt dökecek kişiye
Ürke ürke patik atan bir kedinin uyanıklığı

İşte bu yüzden kolay değil
Libasına uygun bir endam bulmak
Doğallığı tüy teleğinden narin kelebeğin
Varın gerisini siz hesap edin
Ne masum bulutlara değiyor ucu pergelin

Biliyor musun ey üzüm ağızlı gelin!
Şu dört kişinin
Hiçbir menfaat talebi olmadı benden daha
Annemin, büyük düşünür Hegel'in
Kendini ilme verenlerin
Bir de uyurken gülen bebeklerin…

Mesut ÖZÜNLÜ