[ italik ]



//esas namusumuz fikrimizdir.
o kirlenmediği sürece alnımız ak, başımız dik, ve adımız temiz kalacaktır//

 

 

hazırlayıp sunduğum
ve bizzat oynadığım
hayatımın son perdesi


(konuk oyuncu; azrail)


günlerden son gün
vakit; geç vakit


miskin, arsız, korkak
ve edepsiz düşlerimin
refakatında gece

gece de 
ay'ın bedir hâli
ürkekliğime yoldaş

kendim den bir söz
kim çıkardı seni yoldan gardaş


kim ola ki
ben
fikrimin, nâmusunu kirlettim


gel gör...


gözümün feri dökülüyor toprağa


ellerim
elvedaya âmâde
o bile tutmuyor


kim bilir
kimin mahremini okşadı
günah mı? günah


aldığım her nefes
boğazıma düğümleniyor
kimin hakkını soludum ki
intizarı tuttu
" hey boğazında kalasıca"


tövbe, tövbe yârabbi...


gel!
gel diyor biri


yüreğimin kabzasına sarılmış azrail

gözü tetik de
üç beş iblis
" müşteri velinimettir" edâsında
el pençe


bas diyor tetiğe
bilmem, kaç yıl öteden bir ses


kan, ter içinde 
yatakta kıvranan ben
yani yönetmen
kes diyor
yattığı yerde
inlemeler vs.

kapandı perde

tövbe...