[ italik ]


Eylül geldi

Tez gitmese bari derdim
benim derdim sendin-kimseleri görmezdi gözüm

düşündüm de dünden bu güne ne kaldı
her şey eriyor katı halinden eser kalmıyor
benim kimyam bozuluyor
gitme deseydim kalır mıydın
hiiç denemedim
korktum galiba

evet dünden bu günlere ne kaldı dersek
senin bağının şiir salkımları
benim hiç bitmeyen rüyalarıma konu olan
bu eylül sabahları
hatırası ne kadar taze
tıpkı bu gün gibi

sen merdivenlerden usul usul inince bahçeye
güneş güneşliğinden utanır
sakalnırdı bulutların arasına
ara sıra geldiğin günlerde
tabiat sırra kadem basardı

ahhh ah
sen yokken buralarda
biliyor musun
fiziğini düşünmek hiç aklıma gelmezdi
demezdim ki beli inceydi boyu şu kadardı
zira bilirsin ki kalıp gider ruh kalır

ruhun daha cömert sevgili
medyunum ona
yoksa nasıl yaşardım bunca yıl sensiz

eylül geldiğinde sen gelirdin
sanki kokunu almışlar gibi tavşan bir kuytuda
dudaklarını kımıldatır kedi hain hain bakardı
ışığın güneşin yağmurunla
herbi şeyinle gelirdin
daha adımını atmadan
tez gitmese bari
eylül tez bitmese bari derdim

en sonunda eylül bitti
eylül gitti sen gittin
bir daha da senden hiiç haber alamadım

Yüksel Nimet Apel
7/Eylül/2017/Perşembe/Bodrum