Gözlerin, göz ile muhabbetinden
Bir sevda doğar ki kalp dile gelir
Yayılır bu sevda, aşk mâbetinden
Bülbül şeyda olur, hep güle gelir

Yürekte duygunun, tam karasından
Ayrılana kadar, yer küresinden
Taviz mi verir hiç, mefkuresinden
Sevdalı gönüle, sırf çile gelir

Tövbeli kaleme, gelirken ilham
Nasıl çökmez gönle, serseri bir gam
Güzelin çehresi, sanırsın ılgam
Böylesi bir sevda, her kula gelir

Yaralı gönülden, düşerken serak
Efsunlu bakışlar, ederken merak
Hicretle sararken, zalim bir firak
Çareler gizlenir, dert zula gelir

Ben ki başkasına, ümit veremem
Gönül yarasını, varıp saramam
Bana çare belli, tabip aramam
Yâr elinden bâde, sert bile gelir

Uyar kalp her zaman, fermanesine
Kapıldı sevdanın, hicranesine
Haydi derman göster dil yaresine
Güzellik nedense, hep ele gelir

Enginler seyretsin, uzaktan bizi
Asumanda kalmaz, bulutun izi
Bilir misin derler, aşk denen gizi
Şanssızlık dünya da, hep ola gelir

Sözler arkadaşım, kalem sırdaşım
Kaf dağının ardı, hayalim düşüm
Güzel sevdasıyla ağrıyor başım
Ayrılık sonrası, bir mola gelir

Aralasın gönül, aşk perdesini
Beterden de beter, var derler hani
Herkes yaşamalı, ayı her günü
Böylesi bir talep, çok alâ gelir

Sevda da bu kadar hâr olmamalı
Kendine zulmeden, yar olmamalı
Genç yaşta saçlarda kar olmamalı
Bakınca gözler de, yaş dola gelir

Aşık oldu ise, yürek atmalı
Güneş farklı doğup, farklı batmalı
Sevilen, sevenin, göz de tütmeli
Sevda böyle ise, aşk yola gelir

Lavanta kokusu, sarar her yanı
Yaşamak gerekir, bur da her anı
Nasılda coşturur, aşkı izanı
Yaşanır bu döngü, hep ola gelir

Canana tutkular, inan yoğunda
Biter mi bu dertler, hasret çağında
Gümüşi şafağın, aydınlığında
Lüzumsuz huzura, aşk ile gelir

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

MEFKURE : Ülkü, ideal
ILGAM : Serap
HİCRET : Göç
SERAK : Dik yerlerden inen buzullarda, derin yarılmalar sebebiyle buz parçalarının koparak aşağıya düşmesi.
EFSUN : Büyü, etki
FİRAK : Ayrılık, ayrılma
ZULA : Yasak ve kaçak şeylerin saklandığı yer
BÂDE : Aşk şarabı
FERMANE : Yazılı emir
HİCRAN : 1. Bir yerden veya bir kimseden ayrılma. 2. Ayrılığın verdiği büyük üzüntü, keder.
ASUMAN : Gök yüzü, gök kubbe
HÂR : Ateş, aşk ateşi