Siz hiç, öksüz bir çocuğun kalbini ziyaret ettiniz mi?
Dokundunuz mu kimsesizliğine bütün kalbinizle
Yalnızlığına süzüldünüz mü bir su misali
Sızdınız mı bir ışık gibi suskunluğuna
Babasızlığını öptünüz mü
Okşadınız mı annesizliğini
Umutsuzluğuna umut ektiniz mi
Çaresizliğine çare oldunuz mu hiç
İçine çektiği o derin sızıyı, siz de çektiniz mi içinize?
Acısında,
Öfkesinde uyuyup,
Yarasında uyandınız mı hiç?

Siz, bir kadının çatlamış ellerinde dolaştınız mı?
Yorgun yüzünde,
Ürperen dudaklarında,
Kısık sesinde
Kırışık alnında
Ağaran saçında
Hayat kavgasında,
Bitkinliğinde,
Bezmişliğinde,
Telaşında,
Tedirginliğinde hiç soluklandınız mı?

Mesela, geçtiniz mi bir açın kursağından?
Ruhunuz duydu mu hiç açlıktan uyuyamayan,
Ağlayan bir bebeğin duvarları sağır eden,
Göğün göğsünü çatlatan sesini
Lâl vicdanınız hiç dile geldi mi?

Ya, o kör merhametiniz gördü mü hiç?
Boylarından büyük sandıkları sırtlayan çocukları
Mendil satan,
Dilenen,
Aç kalmamak adına,
Bakmak adına birilerine
Başkalarına ait olanı ç/alan
Bir parça ekmek bulma umuduyla
Çöplükleri karıştıran,
Umutsuzluğunu bir diğeriyle yarıştıran çocukları

Ya, yavruları açlıktan ölmesin diye gururunu hiçe sayan
Onurunu bir kendini bilmezin ayak altında ezdiren babaları

Ya, tırnakları ojeli,
Keyfi gıcır ablaların
Cicili bicili evlerini pak eden
Ecel terleri alnında,
Ölümle kucak kucağa,
Camları silen
Ve göz yaşlarını kollarına…
Anneleri gördünüz mü hiç ?

Siz hiç sevgi nedir bilir misiniz?
Bir martının gagasından öptünüz mü mesela
Kırılmış kanadına dokundunuz mu bir güvercinin
Bir serçenin üşümüş nefesini nefesinizde ısıttınız mı
Bir karıncanın elinden tutup yuvasına götürdünüz mü,
Yükünü taşıdınız mı sırtınızda
Kedilere, köpeklere su verdiniz mi
Bir dalın kırılmışlığına
Bir çiçeğin incinmişliğine sarıldınız mı,
Öpüp okşadınız mı denizleri,
Dağları
Ve bütün tabiatı?

Sahi, siz hiç insan oldunuz mu?

S.U.

Serkan Uçar

28.08.2017