Nedense insanlar
Küçükken hep büyük konuşurlar
Bir zamanlar ben de aynen öyleydim
Bir ceviz kütüğüne çakılmış
Sarsılmaz bir çiviyim ben derdim

Değişeceksin çocuğum
Bak unutma bunu değişeceksin
Çünkü değişmezsen yenileceksin
Kendi benliğinin dağlarına
Veya hiç ummadığın başkalarına
Ömrün olursa göreceksin…

Mağlup olacaksın diyorum yani
Ya da ham yapılacaksın
Tıpkı zamanın bir çiviyi küflere sarıp
Pırasalı bir bazlama gibi yemesi
Veya yağan yağmurun, dört mevsimin
Bir kütüğü çürütüp bitirmesi misali

Bir de o büyüklüğü pabuç
Kelimeleri bir avuç dilleriyle
Ona buna nizamat verenler
Bekle bir gün hâlleriyle
Ne çamlar devirecekler

Kimileri
Süt dökemez hâle geldikleri için
Uslu durduklarını
Kimileri
Ayağa kalkamadıkları için
Oturduklarını itiraf edecekler

Hâsılı
O değişmem diyenlerin
Bazısı aynaya bakacak
Kendisinin
Bir tilkiye benzediğini görüp şaşıracak
Bazısı da utanacak
Kişiliklerini değiştiren koca günahlarını
Bir tövbenin
Gücü tarifsiz sularıyla yıkayacak...

Mesut ÖZÜNLÜ