bu kadar zor muydu gidişin
geleceğini bile bile
hüznü yurt edinmek
bu kadar ağır mıydı?
elveda yerine merhaba bırakıp yüreğime
sonra da gecikmek,
bu kadar kolay mıydı
öncemden, sonrama gerili bir ipte
sensizliğine yürüyorum
sabah yüzümü yalayan rüzgar
bir tedirginlik bırakıyordu tenime
şakaklarıma düşen aklar
kokunu getirir diye içime çekiyorum
hani giderken bir defter bırakmıştın,
hatırladın mı?
işte ona gözlerinin rengini yazmak istiyorum
sonra gözyaşlarım damlıyor satırlara
olmaz diyorum,bu kadar da olmaz
içime ağlamam lazım
söylediklerini hatırlıyorum
zehirlenmemek için,içime ağlıyorum
seni görmenin canhıraş bir çabası
dönüyorum sol yanıma,
seni görmenin umuduyla,
sonra defterle konuşuyorum,
tek kelime,
tek sitem,
tek zerzeniş;
"gecikmedin mi"diyorum
akşam yine sensizliğin yanıbaşımda
tavana bakıp silüetini çiziyorum
ıslak gözlerimde ebruli görünüyorsun
hadi dostum bir el salla
iyiyim,de
güz yağmurlarıyla geleceğim,de
ahir zamana bırakmam,de
çaresizliğime bir ses ver
dertleşelim efkarın her tonunda
geçmesin sensiz,şu üç-beş yaz akşamı
gecikme ne olur...

19 Ağustos 2017