Bir ilham perim vardı, her gece misafirim!
Dokunsa kalemime, ne şiirler yazardım…
Sanırım şairlikte, geldi benim ahirim;
Oysa, hep iğne ile ne kuyular kazardım…

Bazen erkenden gelir, bazen de çok geç kalır
Bazen gönlümü okşar, bazen benden öç alır!
Bazen de bir alemden, bir aleme göç olur;
İşte hep böyle anda, çok acayip kızardım…

Uğramaz oldu artık, sanki incittim, kırdım!
O mu şaştı yolunu, yoksa ben mi şaşırdım?
Bilmem yarım aklımı, nerelerde düşürdüm;
Zaten ben bu aklımdan, çok evvel de bizardım…

Oynayamayan gelin, yerim dar der öylemi?
Sen kime güvenirsin, şairlik te böyle mi?
İki sözü yanyana, getir, kur bir söylemi;
Yazamazsam bir dörtlük, kederimden sızardım!

Yeter artık, şu işe, bir el at, güzel peri!
Bak, şimdi kaybolmanın ne zamanı, ne yeri!
Vereceğin bir ilham, söyle, ne ki ederi?
Evvel olsa inan ki, ilhamını bozardım…

Karaman-2017/08

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Gönül biraz genç idi, konardı daldan dala
Fark etmez gördüğü göz, ha menekşe ha ela
Sevdalardan bir çift söz, hele dokunsun dile
Yürek böyle coşunca, ne beyitler dizerdim.......................................................Aşık Lüzumsuz