Suskunsa içinde ki bulut
her mevsim ağlasada umut
yağmura karşı durma ayrılık sokaklarında
şafakla atarmış bırak atsın ecel
sen yinede bir mevsim sonra gel


Tutmasın ellerinden ayrılık gözlü hüzün
gülde dikeni severmiş kalbin boşver aldırma
at bir kenara acıtan gülmeleri at
boşver susarsa sussun ellerindeki emel
sen yinede bir mevsim sonra gel

Demlensede içinde en gizli sancılar
yüreği tutsak kuşlarda çok sever
hep böylesi zamanlarda çözülür dembe dem sırlar
gözleri kor yüreği buz olası
bassada da içini en azgın sel
sırılsıklamsan eğer
sen yinede bir mevsim sonra gel


Tutuşmuş bak ömür gurubunun en deli vakti
ama yanaklarında
pembe bir baharın ufukları saklı
çık ruhumun doruklarına çık
haydi ver ellerini uçurum rüzgarlarına
astada dağdan dağa en acımasız yel
yollara düş bir derviş misali
Bir mevsim sonra gel

Dedim ya seni üç beş nöbetlerinde
senden uzak kendimden yitik tuttum
velhasıl seni yaşanmamış tüm mevsimlerde unuttum
acımasızca üstüme en azgın zamanları sal
ve bulamazsan sendeki beni
sen yinede bir mevsim sonra gel


Yatırdım masum bir mermi gibi
gözlerimin namlusuna seni
hatırlasan birgün sende unuttuğun beni
çekiverir usulça tetiğni hasret
işte ozaman kör kurşun gibi karanlığı del
Başın önünde bir suçlu gibi
sen yinede bir mevsim sonra gel


zamanın dudaklarına mühürledim seni
kapılmış gidiyorsun en serseri saatlere
tüm geri dönüşler kilitli kaldı bende
sana gönderdim içimin kırık raylı trenlerini
o istasyondan dömeyen ayrılıklar sal
bir mevsimlik istemem
sen yinede her mevsim bende kal...!


Nilüfer Gür Gökdemir