yüzü olmalı insanın aşka benzeyen
yağmurlar bu gece ruhuma rehin
eski pencerelerin boşaldığı takvimden
topla sesini rüzgar
-uyuyacağım-



bir kan akıyor
bir deniz
suskunluğun ve nedensiz ölümlerin uçurumu
toprak kokusu değil iklimin
gece içinde sevişmeler
günün teninde yara
kaybolan kente dönüyor adım
küçük çocuklar ve
zamanın ağrısına saklanan düşler
-dağılıyoruz-


-istersen kalk gidelim buradan-


acılar birikince gözlerine
ağacın dibine çökmüş uçurum
nasıl gözüküyor
ansızın uyanan inançlar dökülmüş/
incitilmiş aydınlıklar


-sevinçlere ölü doğan sevdalar-


uykumda öpüyorum seni
boşluğa düşen yalnızlığın korkusunda
kendimi özlüyorum en çok
yeniden başlamalı hayat
denizlerin ve kıyıların çekmediği
yüzün olmalı
birazdan yine yarın olacak
gün geçecek
aşk üşüyecek


yüzü olmalı
kalbindeyim demeli
ruhum oynamalı


biliyor musun Anne
terkettiğim yere hiç dönmedim
bu yüzden öldüğümü sanıyorlar


bilmiyorum
yalnızlık kaç kez
kalbimi yıkadı suyla.