Düşünürler eski çağlardan beri feryat etmişler,
Adalet… Adalet… Adalet demişler!
Gıdasıdır insanların,
Ekmeğidir milletlerin.
Acıktırır kendine her daim.

Kimi mülkün temeli demiş ona,
Kimisi hakkın gözetilmesine adalet demiş,
Bazısı da hakkın yerine getirilmesine,
Bir diğeri,
Haklı ile haksızın ayırt edilmesi diye tarif etmiş.

Platon çıkmış ortaya,
Buyurmuş ki:
“Adalet, insanın ve devletin temel davranış kuralıdır.”
Aristoteles onu takip etmiş,
“Adalet için herkese eşit davranın” demiş.
Ömer Hayyam, kâinatın ruhu demiş.
Bizden birileri de durmamış,
Güzel söylemiş.
Timurlenk; “Ülkeler kılıçla alınır, adaletle korunur”
Kanuni Sultan Süleyman;
“Kılıcın yapamadığını adalet yapar” demiş.
Emile Zola da demiş diyeceğini,
Buyurmuş ki,
“Bir kişiye karşı yapılmış haksızlık,
Bütün insanlığa karşı yapılmış haksızlık demektir.”
Gandhi ise;
“Adaletsizliği, adaletle yıkmak gerekir” demiş.

Adalet topaldır, ağır yürür,
Fakat gideceği yere er geç varır demiş bir düşünür,
Geç kalan adalet adaletsizliktir demiş bir diğeri.

Adalet, devletin temelidir.
Kuvvetli olmak zorunda,
Ama adaletten yoksun kuvvet zalimdir.
Kuvvetlinin adil olması gerekir
Biline ki;
Adaletten mahrum nice imparatorluklar çöküp gitti.

Kutsal kitapların cümlesi de bu anlayışa uymuş,
İnsanoğlu adil olmalı,
Adil hükümdarın bir günü,
Altmış sene nafile ibadet etmesinden daha hayırlıdır demiş.

Herkes iyi ve hoş demiş de,
Zayıf ve güçsüzler unutulmuş.
Lakin, adalet güçsüzleri koruduğu ölçüde değerlidir.

Bu da yetmemiş,
Şimdilerde sosyal adalet dillendirilir olmuş.
Ekonomik, sosyal ve kültürel değerler dengeli dağıtılacak,
Zayıf ve güçsüzlere devlet yardım edecek,
Adaletin gereği bu şimdi.

İnşa ettiğimiz o görkemli adalet saraylarımızda
Ne kadar adalet sunulabiliyor bize?
Cevabı zor bir soru!
Gönül “çok” olsun istiyor…

Ömer Adar-2017
[ italik ]