“-abey bunca yıllık taksiciyim
ilk defa böyle bir şey başıma geliyor,
baştan sonra demiryolunun altını baştan sonra taradım
şimdi de üst tarafı..
ben memleketteki herkesi bilirim..
senin dediğin gibi birini tanımıyorum
zaten bizde kadınlar, kızlar
öyle başlarını bağlamazlar”
ne ona benzer biri
ne o var!
hiç kimse; hiç kimse o değildi

çaresiz “şehre” dedim..
o yol boyunca konuştu..
“burayı da kaza yaptılar
nüfus yok, mahkemesi yok
postane, hastane, eczane ne arar..
en ufak bir şey olsa, soluğu bizim orda alırlar
neden sonra onun arabadan inip benim ambulansa bindiğimiz yeri geçtik..
“-dur” dedim “-duur”
“?”
“-biz sizin ilçeyi aradık
Ayşegül buralı?”
döndük çaresiz
“-abey özür dilerim..
bunlar Macır, başlarını dediğin gibi örterler
anlamalıydım ama?
bir şeyinizi mi çaldı?”
“-e” “evet” diyecektim vazgeçtim
“hayır.. hayır..!”
o hep anlatıyor bir şeyler
ne konuşuyor.. bilmiyorum..
?
buranın kızları güzeldir..
hayat doludurlar..
bisiklet binerler
birahaneye giderler,
kahvede taş oynarlar..
Macırlar..
bizimkiler asla! ..”
genç-yaşlı
kadın erkek
sarışın
esmer
kimi görsem o

“-abey, affedersin
burayı da dolaşacak mıyız?
bulana kadar”
“?”
“-bunların evleri avluya bakar
adamın kaç oğlu, kaç kızı varsa
çevirir iki oda
çocukları torunları bir arada
sahi abey bu kızı neden arıyoruz bu kadar?
pencere pencere, sokak sokak
bulursak ne olacak?”
“?”
“!”
“-hiiç.. görsem yeter..?!”
“?”
“iyi olduğundan emin olmak için”
“?”
“-o!”