İstanbul'da bir adam bir bardak çayla demli
değerini yazıyor insan olmanın
Türkçeyle sarmaş dolaş, güzelliğe sevdalı
ismini soruyor bir çiçeğe oldukça meraklı
buğulu beyaz rengine hayran
çiçek satan kadınlar diyor nergis
dağımın kokusu kadar tertemiz!


anne derken yüreği gülüyor annelerin
bir dünya özleminde sevgisince güzel ve duru
bakışlarında ister gülsün bütün insanlık
ardına atsın kirli yılları bir bir
hakkını versin şair yazdığı her dizenin
kalksın, insana vurulan her tür boyunduruk


sevdiğinde saklamaz sevgisini ne yağmurlu günden
ne kendinden, ne aşktan
dolu dolu dilinde çarpar yüreği
üfler dumanında sigarasının
ayrılıklar sardığında kalbinin çevresini
çarpar Anadolu insanının çehresi
buyur eder demli çay masasına
İstanbul dolaşır ayaklarına!..

kapısını çalar sevgi..


26. 07. 2017 / Nazik Gülünay