Bir efsaneden mülhem acı kahve telvesi
Yeşil Tuna sinede dinmez hasret türküsü
Hüzün mahreçli sırdır şimdi sabah kahvesi
Artık Nil ile Tuna bir ricatın öyküsü
Acı kahve kırk asır damak bursa yeridir
Biz vurgun yiyen çeri Viyana zemheridir


Zehir aksa Tuna’dan hiç kimse sorgulamaz
Ne ezan var ne kamet okunan kulaklara
Ricat için divanlar doldurulsa yine az
Viyana’da vuslatı nakşetmeli taklara
Acı kahve kırk asır damak bursa yeridir
Biz vurgun yiyen çeri Viyana zemheridir


Ah dört mevsim aşina olduğumuz Tuna sen!
Şimdi uzaklardasın gönül hicranla dolu
Yokluğun hüzün renkli acı kahvede desen
Senin öykünü dinler yıllar var Anadolu
Acı kahve kırk asır damak bursa yeridir
Biz vurgun yiyen çeri Viyana zemheridir


Biz kahvenin rengini Leyla gözü biliriz
Tuna’nın mecnunuyuz Viyana’nın âşığı
Viyana gönüllerde acı usareli iz
Aydınlatsın bu şehri tevhidin som ışığı
Acı kahve kırk asır damak bursa yeridir
Biz vurgun yiyen çeri Viyana zemheridir


İstanbul’un kardeşi olmalıydı bu şehir
Semalarında ezan dalga dalga beş vakit
Yunmalıydı her seher sineleri saran kir
Kesreti silmeliydi dile pelesenk vahit
Acı kahve kırk asır damak bursa yeridir
Biz vurgun yiyen çeri Viyana zemheridir
Viyana, 04.07.2017 İbrahim Kilik