Nasıl dersin, gelen yazdan bana ne?
Gözün yolda beklediğin, yaz/dı ya!
İşte geldi sıcak aylar, daha ne?
Henüz, birkaç ay önce ayazdı ya!

Ocak soğuk, şubat soğuk mart soğuk!
Öksürmüştün nisanda boğuk, boğuk!
Mayısta sen arıyordun bir koğuk;
Baharın tam ortası beyazdı ya…

Bulan, bunsu/nurmuş aradığını!
Bilmez hayrın, neye yaradığını…
Unuttun mu karda yürüdüğünü?
Her zorluğu aşan güç Feyyaz’dı ya!

Şimdi buldun sıcak yazı, kubardın!
İlkbaharda gördüm, nasıl kibardın…
Bekliyordum yaza dek, iyki vardın!
Sıcakları buldun, gönlün az*dı ya…

İnsanoğlu mutlu olmaz her şeyden…
Bilmem ki bu, huy farklı mı her soydan?
Kimi huydan, kimi soydan, kim boydan!
Bunların hepsine sebep, nazdı ya!

Olgun başak yere bakar, göğ değil!
Şükret Hakk’a, tevazu bul, az eğil!
Oku, öğren, olma sakın hiç zelil!
Tüm kitaplar aynen böyle yazdı ya…

Karaman-2017/07

Halil Şakir Taşçıoğlu

TDK:

Feyyaz: Bereket ve bolluk veren, Allah…
Kubarmak: gururlanmak, böbürlenmek, tüylerini kabartmak...
*Azmak: azgınlaşmak, sapıtmak…
Zelil: hor görülen, aşağı tutulan, aşağılanan…