kahr-larınızı öldürün.
amansızdırlar.

ken dini-ni dinle,
onların her biri tek olan
tekinsiz tanrıları pek konuşmazlar.

kendini dinle.
meşhut ihanetlerini
ve edepsiz çelişkilerini dinle.
onlar çok konuşurlar.

sakaklarımdan bir gökkuşağı geçiyor.
yedi rengin her birinde
ibadullahın kahr (eden) aman(sız)ları,
ibnece düşlerle ödüllendiriliyorlar.

parmaklarımın arasında zifir sarısı
lekeler, zifiri düşsüzlerin,
düşe-kalkan-ların ve düşe düşemeyenlerin
totaliter tekilliğini kirletiyor.

sonra karanlık oluyor.

ben onun en çok göz kapaklarını sevmiştim.
az üstünde, ihanet karası gölgelerin dansını izlerdim.
aşağıda, elmacık kemikleri,
beyaz ırkların süt safı
şehirleri gibi masum, yükselirdi.

kahr imali kirpiklerinde idam edilen göz yaşları kimin için ölürdü?
kahramanlar hiç sevişmezler. mi?

biz çok sevişirdik.
hiç de kahraman olmayan düş-eşleriydik.
onun gözlerinde suiniyetin gölgesi vardı.
benim saçlarımda iblisane kızıllar dökülürdü
göğsüne. göğünde çok tanrılı korolar şarkı söylerdi,
dinlerdik. ahdiofik anlatıların çok renkli ve pek maksatlı avuntularında
kahr-sız masallar,
amansız intikamlar için;
tek ve yalancı sessizliklerinde
kendilerine küskün, ken- dinlerinin
cinnete yakın erlerinin katledildiği
cehennemlerde, birleşirdik.

şimdi;
sigaram parmaklarımın arasında, düş kuruyor.
düşünde el değiştiriyor, çünkü
bir sigaranın el değiştirmesi gerekir.
elden ele ve ağızdan ağıza bir kevaşe gibi dolanmalıdır.
mikrop ve devrim yuvası dudak kenarlarında, zıvanası
leş rengine dönmelidir. boş nefeslerin bir türlü geçemediği köprüleri vardır
ki bunlar, başka başka ihanet kokulu tükürüklerle yıkılmalıdırlar.

sigaram bir düşe kırılıyor; hiçbir nefesin üzerinden geçmediği köprülerinin altında
anarşit, nihilist hatta narsist bedenler
sevişmediği için.

az sonra günahkar lekeler verecek bana,
gün- ahkarlarının sevaplarını infaz edeceğim.