yalnızken seni özlüyorum
seninleyken de yalnızlığı

üst dudağım
alta değince
kendimi öpüyor hissine kapılıp
kıskanacağım tutuyor öpen dudakları

ellerimle neler yaptığımı
ele verecek değilim
el var
alem var sonuçta

bazen
yalnızlığımın kıyısında volta atan atlı karıncalar dönüyor
tepeden tırnağa karıncalanıyor bedenim
suyuma gitsin diye
huyumu değişiyorum
sonra uygun olta
yem
ve günün her saatinde şıp diye dönebildiğim ikindi vaktine bürüyorum kendimi

yalnızlığın en iyi tarafı serseriliği olsa gerek
sefilliği saymazsak
misal
hiç bir çorabın üstünde son kullanma tarihi yazmaz
bu sebepten delinene kadar kullanım ömrü var

yatağım mesela
benden başkasıyla yatmaz
aramızda müthiş bir ten uyumu var
kurduğum çift kişilik hayallerime yataklık ettiği için
minnettarım kendisine

bazen
çift kişilik yataklarda alsam da soluğu
o soluksuz gecelerin terime sinen kokusundan
anlıyor sırrımı

yalnızken seni özlüyorum yalan yok
ama seninleyken de yalnızlığımı özletecek kadar sarılma bana

bırak nefes alayım

ara sıra..