6.6.2017 08:28:28
HAYAT DEDİĞİN
Kimi mühendis, kimi alim, yazar,
Gün olur, mezarını biri kazar,
Dünyaya meydan okusan ne yazar,
Gelgeç sevdadır, sonuçta ölüm var.
İnsan bu, unutur mal mülk gördümü,
Hayata dalar, o dur kördüğümü,
Eş dost, yakınları bir kez öldümü,
Karalar bağlar, hatırlar ölümü.
Ölen, gencecik, yiğit, kabadayı,
Gözlerde yaş, okurlar fatihayı,
Ecel gelmiş, yazılmış günü ayı,
Sürer şoför mezara, arabayı.
Tabut ellerde, yürekler yanıktır,
Son durağa gelindi, ayrılıktır,
O gün...Üzüntü, keder ağlamaktır,
Tek görev bu artık, uğurlamaktır.
Bilmem kaç kişi gelir bu mezara,
Kimi zengin, kimi fakir fukara,
Kabrin yüzü soğuktur, hem de kara,
Kalır son sözler, ah ile vahlara.
İrfan Yıldırım Çevik
