[ italik ]Yaşanan bu hasretin bir sonu vardır elbet,
Söyle sevgili, söyle: Uzak mı bize vuslat?
Çileye döndü aşkın dinmez yürekte kasvet,
Böyle kalmaz hikâye, yazılmalı son fasıl.

Seni andım her daim derin bir sevgi ile.
Doğru muydu yaptığın? Düşürdün beni dile.
Kustum hüzünlerimi ıssız kalmış sahile.
Aşkımız mısralara dizilmeli son fasıl.

Şahitti mutluluğa seviştiğimiz harman.
Ayrılık büktü beli, kalmadı dizde derman.
Kim haklıydı, kim haksız? Sözlerin sanki ferman,
Söylenmeli gerçekler, çözülmeli son fasıl.

Yetmez olur resimler sıcaklığın özlerim.
Yoruldu beklemekten yol bekleyen gözlerim.
Bu sevdanın harında yüreğimi közlerim.
Hasret denen işkence bozulmalı son fasıl.

Vuslatsız sevda ile mutsuz oldu gidenler.
Bir kez kalkıp anlatsa şu makberde yatanlar.
Ayrı kaldık yıllarca kavuşmalı bedenler,
Tutuşup da ele ele gezilmeli son fasıl.

Senli bir aşk yazılı damarım da kanımda,
Kaybolmadı o kokun dokunduğun tenimde.
Verirken son nefesi gözüm arar yanımda.
İkimize bir mezar kazılmalı son fasıl.

Bir bak Macit ne halde? Umutsuzca bekliyor.
Belki gelirsin diye günü güne ekliyor.
Yorgun kalan şu kalbi ara sıra tekliyor.
Bir ressamın elinden çizilmeli son fasıl.


Mehmet Macit
01.04.2017
Dikili/İzmir[ /italik ]