Hareli bir göçmen kuştur ırmaklarıma değen,
Gözlerinin karasından damlar kanatları.
Yeşil sulu bir elmayı ısırır gibi damarlarından,
Diş etlerime değen mayhoş ıslığa takılır kirpiklerin.
Bir gramofon çalar sana her gelişimde,
Mavi kanatlı bir kelebek,
Havada daireler çizerek raks eder.
Ölüm uykularından uyanır hayatın silueti
Tüm hapishaneler karanlığa karışır sana her baktığımda,
Çocuk gülümseyişi olur ellerimin çizgisi.
Tüm silahlar parçalanıp toprağa gömülür sen her konuştuğunda,
Barış olur yeni düzenin yeni adı.
Zaman perde perde inerken bahçemdeki yapraklara,
Bir kadehten akıyor kitap sayfaları.
Fantastik bir öykü oluyor akşam güneşi.
Deniz kentlerinin sahil kasabalarında,
Ağlar çekiliyor ahşap gemilerde.
Ah o gözlerin sevgilim!
O gözlerin,
Ülkemin ekmek tutan ellerindeki düş teridir.
Yarınlara olan inancın kutsallığıdır.
O gözler ki sevgilim,
Yaşarken hiç duymadığım bahtiyarlığımd