her dokusu da çürük gönlü vefasızın
hey hatlarım kaynayıp da duruyor
gen isyanda iken
elzemidir bu içimde ki
sis varı bir ortamda bu olgu yaşanmaz ki
iyilik girsin kötülük çıksın
kıpırdamaz bile ruhun bu donuk ahvali
yağmur yağmur gözlerim kirpiğe bulaşırken

ayrık renkte olabiliriz
zıt huylu da
dönüşte gönlü katmalı biteviye
hakikate eller kilitlenmeli
nefsin pak yönü gerek hoşgörüde
benlik sarmadan önce bedenimi
sarmaşık gibi sevgi kucaklamalı yürekleri

ilelebet bu böyle gitmez ki
kedi ve köpek gibi
güvercin neden yaratıldı ki
hep nifak doğurup da duruyor yüreğin
kötülük kime yar olmuş ki
ruhun temizi bir kuştur sevilir
ahde vefa her bir gönle hoş gelirken
insan kalbi naziktir çok çabuk da kırılır

çok sevmiştim çok
bu sevginin de cılkı çıkmadan
içime o müphem şüpheleri sokmadan
ruhu okşayan bir tılsımdır senden istenen
sonu yok ki açgözlülüğün
koşuş ta tut ellerimi
hal ve hareketlerinle sevgiyi yıpratmadan

kararan gönlüm bir zalimin eseriyken
ne yapsam da durulmaz
kir su ve sabunsuz asla aklanmaz
hele ki zeytin dalı varken
mümkün değil ki inadın çiçek açmasının
haset iki tarafı keskin bir bıçak iken
sen maşukunu ipe çekiyorsun kibrinin sicimi ilen

durumunun sağı ve solu da kayıp
hal ve gidişatının da pusulası bozuk
biz bu aşkta bir vardık bir yoğduk
nefisler pişerken
kahrediyor beni ruhunda ki bu basit kinayen
içimi dışıma ters düşürüyorsun
sen iyiliği değil kötülüğü yeşertmek için belliyorsun

ben dertli gönlüme bir salah aranırken
sen dön derdin yönünü ağyara
bu bir gönül felci
yar olmaz ki sıhhatli bir bağa
git istersen yar
önünde duran bataklığına
bir kere girmişken içine
paçalarını toplaman neye yarar
nasıl olsa yapışıp da kalacaksın nankörlüğüne

gönlüme acılar düşüyor
kararıp da kaldı ruhum
bu ayrılık vakti beni niçin ürkütüyor
elbette ki her şeyin bir bedeli var
benim içim çok rahat
senin sonun beni çok korkutuyor

ben gibi bir mucize daha olursa ki ancak yar
belki bu cehenneminden kurtulabilir hayatın
ikisinde de ben vardım

şunu iyi bil ki bir çekirge iki kez ancak sıçrar…



(15.05.2017) AZAP…