Yaklaştıkça amansız, zorlu mahkeme günü
Sorgularım sürekli dünümü bugünümü

Hakim kırsa kalemi yarınım ne olacak
Sevgiyle çarpan yürek yapayalnız kalacak

Burası son duraktır, yine de bekliyorum
Bitkinim,görme diye gözyaşım saklıyorum

Son seslenişler bunlar, duy sesim kısılıyor
Izdırabım uzarken ,umudum kısalıyor

Sanma eller ben gibi her derdine katlanır
Yârini terkedenler, ağyarla tokatlanır...

Yine kıyamam sana ,hayatta zorlanmana
Sana bir diken batsa, batardı canan bana

Son demler yaklaşıyor, tüm uğraşım ondandır
Hüzünlüysem bu kadar, korkum acı sondandır

İkimizin de boynu bükülmesin dileğim
Izdırap yüklenirken kırılıyor bileğim

Bunca yılın hatırı nerede göremedim
Yâr cefanı çektim de sefanı süremedim

Yine de oku diye şiirler yazıyorum
Mürekkeple, satıra kalbimi kazıyorum

Kederi nakışlarken, şair oldum nerdeyse
Işıklar kapanıyor ,ya bize son perdeyse !

Sen duymuyorsan artık, Hakim bu sesi duysun
Ya da vazgeçsin gönül; bağrına bir taş koysun .

Ayşegül Bahçeci
02.05.2017 Ankara