Zaman en sinsi ve en şişkin cüzdan;
Dökülen dişlerin boşluğuna düşmek gibi
Düşmüş kadınların zafiyetine yenik;
Garip bir terennüm üstelik
Onca bağnaz kelamı
Reşit bir acıya devredip de
Hükmetmek ömre:
Saydıkça soldan sağa;
Bazense tokadın tık nefesi
Endamlı ölümler biriktirmek en alasından,
Yüzü suyu hürmetine bunca ela sancının.

Adı varsın olmasın sair duygunun,
Varsın es geçeyim son bin yılı
Bir de tokuşturayım ömrün varsıl ritmini
Hanidir hacizli hanidir vakur hanidir
Çok çok kırgın bir de bir de…
Demem mi mazeret de kaçışır durur bunca insan?

Kefilim ne dünüme ne de gümbürtüye giden
Adsız rotamın bakir yalnızlığına bir kılıf geçirmekse maharet,
Altı üstü soytarı bir faniyim
Bir de kalburüstü hayallerini çalmışken
Şiirden damlayan hezeyan,
Aklı evvel bir dizede mademki diz dizeyim gölgemle
Ne mi olurdu onca sükûtu yâd edip
Bir de zuhur etmeseydi keşke demelerimi hükmen
Mağlup sayan evren.

Ah ki ah, sevdalı çocuk
Ya da sen; hani durağan öfkende tövbe etmeni dilediğim
Gerisin geri de kaçarken çocuk neşem:
Peki, anlaştık mademki ifrata kaçan bir sunumdu
Olmazın oluru lehçemde saklı tutulası
Deniz aşırı hezeyanlarım
Sen de varsın kayıp git ellerimden,
Suretim solmadan ayaz bir yürekte kaykılmış
O eksende
Bir de milat bildiğim her yerginde çatık kaşların
Maruzatı varsa teker teker
Yeter ki kaçıp gideyim
Vakti gelmeden.

Doz aşımı bir şiirden arakladığım son dizemde
Kıyama durduğum o tebessümünde saklıyken şifren
Üstelik çözülmeye ne hacet,
Ne de olsa çömez bir şairim
Gölgeler istihbaratta rencide edilesi
Bir kıyım olsa da yüreğin intiharı.