Yıllardır el sürmedim yarin gönül teline
İncinir de kırılır , sabır diyerek sustum
Ne de dokunabildim, elimle ellerine
Hala kor yüreğimle ben hep köşeye pustum

İçin için ağladım, yaş akmadı dideden
Doldu kadehler taştı, sızdı gönül badeden
Zamana gücüm yetmez, ömür gider vadeden
Yandı yüreğim yandı, ben hep kadere küstüm.

Yürekteki duygular, gün geçtikçe dolaştı
Omuzlarda derman yok, gönül kabardı taşdı
İman eden bu yürek, tüm zorlukları aştı
Derin acılarımı, ben hep bağrıma bastım

Bir nefes kadar yakın, birleşmeyecek uçlar
Bir yangın ki derinden, aklı sorgular suçlar
Duada ellerimiz, kapanmıyor avuçlar
Yaradana sığınıp, yürek sesimi kestim

Ruh üflemiş yaradan, aynadaki resmime
Gönül gözüm şahittir , kainatın ismine
Tüm renkler ve çizgiler, huşu eder cismine
Geçip koca dağları ,ben hep düzlüğe estim

Bir şiir daha aktı, şairin kaleminden
İnce ince damladı, yüreğin son deminden
Ayna olup yansıyan, sır dolu siteminden
Dudaklarda tebessüm , gönüllerde bir sestim
Selma Çanakçıoğlu 25 Nisan 2017