20.4.2017 09:20:21
ateş
küsmüştü kendi krallığına
havariler iplerinden asılan
iki ayaklı ulema paradoksu
paranoyakça uzanılan yatağın başında
yıllardan kalan eskimiş bir mum
ışığında dans eden gölgeler
kendi kendilerini kırbaçlayan misyon körpeliği
ve ateş usulca fısıldadı
sönmeliyim suda
içimdeki şeytanı yok etmeliyim diye söylendi
elleri terse yatmış bir sokak kadınında
ruj ayininde mırıldanan yağmurun sesi yükseldi
sen bende asla sönemezsin
a t e ş üşüdü ilk kez
cebrin defteri karanlıktı
ve tüm bebekler ölü doğuruyorlardı
ateş kendini öldürmeye karar verdiğinde
gece uyudu
sönmeliyim suda
sönmeliyim çığlıkları arasında
dünbugünyarınyılı
lösev
