yürüyorsun…
aklında kadim bir aşk
ve yüreğinde artçılarının şiddetiyle çoğalan bir sızı,
maalesef herkes çekemiyor cilve ile nazı.
bu halin gökten kaderine inmiş bir yazı
yağmur yetişemez gözlerine,
rengini gökten alan gözlerin yağmakta daha hızlı…


eee türk kızı, can kız
böyle bir terk ediş…
neden ansızın?
istemişsen bu sonu neden durmaz sızın?


her adımında anılar kokarken sokak
ve anılar koklarken ıslak ıslak toprak,
ruhunda bir yakarış var duyar gibiyim
kaya dibinde açan çiçek kadar cılız ve buruk,
göreceksin zamanla hiç sinmeyecek içine bu ayrılık.


boş sokaklar gölgesiyle, gölgenle doldu dolacak.
rüzgâr saçlarını okşarken geleceğe düş kuracak
ne gördüyse dudakları nemli nemli hınzırca güldü çınar.
Gül dalını kırdı kıracak, bülbül artık o dalda şakımayacak.
inlerken sokaklarda rüzgar seni böyle görecek.
sersefil, aylak aylak,
ve keşmekeş bir hayat, istediğin bu muydu?
onayını bekliyor kaldırımlar kurtlaşarak…


yokluk sızısı nasılda yakıyormuş yüreği değil mi?
ince ince arsızlaşarak…
anladın sen beni,
anladın bu halimi,
yüzün nasılda döküldü mahzunlaşarak...


ağlama sırası şimdi sende bak,
yüreğin ilmek ilmek söküldü.
ama ürkme sakın!
olsan da narin bir bedende, güç sende artık.


gözlerinle mutabık yağmurdan oluşmuş yapay bir gölden,
anılar sıçrar sen yürürken
güneşin şavkı vuruyor tenine inceden
her su damlasıyla öpülürken,
vuslat bileceksin artık yağmuru canın acıyarak.
gözlerinden süzülenle elinin tersinde
öylece kalacaksın hayli bir zaman…
…diyeceksin sessizce neden?


“savaş alanını gururla terk eden güçlü şövalye!
iki yüreğin parçalanma sebebi,
attığın zıpkını da alsaydın ya geri.
şimdi göğsün kabarsın, bahtiyar ol emi.
galibiyet olmuş sende hayat dümeni,”


kahraman savaş lideri.
can kızın sevdiceği!
yaban yiğidi!
alperen ocağında kılıç tutan er galipsin işte
mağlup olan bıraktığın yerde…
durmalı mı sence?


ey kız! can kız!
yedi düvele destan kız…
sen giderken onun yüreği mahşerdi de,
senin yüreğin cennet bahçesi mi?
işte yaşayarak öğreneceksin
iki taraflı yakmaktır AŞKIN HÜNERİ.
Songül A Yılmaz