[ italik ]

Konu komşu eşim dostum
bir de yarim-bu ellerden gidende
soldu bütün güller
tarımar oldu has bahçeler

üstüne tuz biber oldu yarimin gidişi de
yeter gari gidiyorum diyende

gözümde yaş dondu ağlayamadım
nereden bilirdim böyle bunaldığını
söylemesen eyy yaar ne bilem

varım yoğum sizken benim ailem
anladım ki daha dolmamış çilem

çiçek böcek ve dahi bütün alem
gülerdi o gülünce-hece hece
yazmıştım defterime - şimdilerde
uçmaz oldu kelebekler gönlümce

yine yerle bir oldu umutlar
gelecek yıla mı kaldı mutlar
bir bir boşaldı haneler yurtlar
analarda döğünmeler zılgıtlar

her kapıdan duyulurken ağıtlar
köy boşaldı burda kimse kalmadı
gençler kavuşamadı murat almadı
iklimi bozuldu dünyanın-kurşun cenge girince

sanırdım
göçmen kuşlar göç edip de dönünce
gidenler de sonunda dönerdi bir gün
meğer hayalmiş rüyaymış aldanışmış
en son seferiymiş kuşların

Yüksel Nimet Apel
8/Nisan/2017/Cumartesi/Bodrum