ah benim kızıla boyanan
beyaz yüzlü bembe dudaklı gül parem
icimdeki kalpbe sığmayan güz güllerindeki bahar gülüsleri
aniden yağan yağmurda



ıslatan aşk ruhu
icimde büyüyen mabedinim gül kokusu
buram buram yakan bir acı bu
keşke ölüm daha kolay olsa sevmekten



sancılar icinde bekleyen geceme
gündüz olan beyaz ayımın neşter keşiği acım
ah benim beni anlamayan al yanaklı kızıl gomcam
elimde olsa dünya ne bana dar nede sana sonsuz



üzülürüm haşret bakan gözlerimdeki sana
sen bilmez idin sana dökülen güz yaşlarıma
neden hep gül böyle masum kokar ve bayıltıcı eder
ah benim pempe düşlerimin zarif duygusunda kalan can cazım



neden hep bülbül dal dikenliyken güle kıyamadan gülü üzmez
ah benim kızıl günlerimdeki pembe bakışlı gülüm
acep hangi gönül bahcesinde üzgünsün
ve benide neden üzersin kızıl gonca...