Bir haber geldi köyden, hemde acı mı acı
Babam çok hasta olmuş, durma çabuk gel diyor.
Toplanmışlar yanına, kardeşler ana bacı
Bu hastalık ciddidir, durma çabuk gel diyor.

Zaman oldu yetiştik, şükür olsun ölmemiş
Biz üzülürüz diye, haber etmeyin demiş
Anladık ki o günler, burda son günleriymiş
Elbet çağıran merci, vakit doldu gel diyor.

Öldü artık babamız, salâ okudu hoca
Yıkıldı evde çatı, tütmez artık bu baca
Babam defnedilince, gündüz olmuştu gece
Kader anacığıma, şimdi kaldın dul diyor.

Herkes gibi bizde, yıkayıp temizledik
Babam omuzlardaydı, biz de onu izledik
Günler ilerledikçe, onu çok çok özledik
Bir ses ”Kavuşursun babanla götürünce sal” diyor.

Köyümüzde derlerdi, babama Kara Kasım
Herkesle dost olmuştu, hiç olmamıştı hasım
Bakışları bizlere, der gibi son nefesim
O esmerlik gitmişti, ölüm sarar sol diyor.

Konya’da kaldık dört yıl, özlerdi hep köyünü
Duysa gitmek isterdi, köyde komşu düğünü
N’olur görmeseydim, babamın öldüğünü
Dünya acı ve tatlı, Rabb’im bunu bil diyor.

Konya’da Mevlana’yı, ziyaretsiz komazdı
Daim abdest alır, yalnız elin yumazdı
Helali arar bulur, haram lokma yemezdi
Rabb’im canım san verdin, işte canım al diyor.

Günlerdendi Çarşamba, onüçüydü Şubatın
Rabb’im mükafatını, verir sabır sebatın
Artık rızık kesildi, bitti fâni hayatım
İçin için eriyor, bize hoşça kal diyor.

Demek ki bu dünyada, babasız da kalacam
Babamın yokluğunu daha iyi bilecem
Rabb’im doğdum izninle, elbet bende ölecem
Vakit saat gelince, her kuluna öl diyor.

Bugün beş yıl oldu, babacığım öleli
Hep genç gördüm babamı, ben kendimi bileli
İhtiyardı biliyom, bakarmışım hîleli
Gerçek benim gibilere bencil diyor.

İşte bugün beşinci, ölüm yıl dönümüdür
Sanki toprakda değil, kalbimde gömülüdür
Bu kalbimde şimdi, anam da gömülüdür
Kader bu yaşta bana böyle yalnız kal diyor.

Babam senin ruhuna okuyorum Yasin’i
Köyde eve girince duymuyorum sesini
Anam da öldü baba, tazeledik yasını
Kaderi insanlara sıra sıra öl diyor.

Ya dostlarım dünya ehli göçerler
Dünyada ameliyle ektiğini biçerler
Son nefeste ağızların açarlar
Şehadet kelimesi dersen artık gül diyor.

Mustafa Zincirkıran