"Muzur Düşünce" dir Adım(*)
Çizgi-Harf girer içine,
olurum önce Kelime,
değiştiririm Hücreni,
kendi istediğimce,
yaratırım Kanseri.
Bilgisayardaki gibi,
Virüsü farketmez kimse,
böylece Hücre-Hücre
oldummu Cümle birde,
kemirir-yerim seni,
hasta olur sağlıklı Beyin!
Siz hala bana;
"- Düşünce Madde değil!" deyin.

Ben
çok kötü bir Makineyim!
Kanser denen
gidişli-dönüşlü
Piston-Çark-Dingil-Dişli
nalet bir İlletim.
Güç Koluyla iterim,
Yük Koluyla çekerim,
Kafamın Dikine gider,
gire-döne sömürürüm..
Hiç Kimse karşı olamaz bana,
Düzeni korumaktansa,
kızar-yakar
gocunur-aşınırım,
Asla uymam oyuğuma,
sıkıysa Komşu Yuva
sığmam daracık Kabıma,
Yatağım yalamaysa,
karşı bir Direnç varsa,
Yamuksa Teker Dingili,
yalpalar-çalkalarsa,
Adım Kanserdir benim,
onarmam-yokederim,
siz hala bana;
"- Yararlı Makina." deyin.

Karşıt yarattı beni,
ben Karşıtı sevmeyen,
seni mahvedip-çürüten,
doymayan bir İlletim.
Hem Dışında-hem içinde,
hasta-Nalet Hücreyim,
Kötü Dostumdur benim
sağlıklı olan Şeyi,
yer-yıkar-yok ederim,
Siz hala bana;
"- Allah'ın Hikmeti!" deyin.

İlkin ama
Anamın Karnında
sağlıklı bir Hücreydim.
Rahim Suyumda, Göbek Bağımla
Dölümle-Zarımla-Kabuğumla,
ben kendimi korudum,
Doğdum İnsan oldum,
Laoratuara kondum,
Hücre Çekirdeğimi
Rand-Çıkar-Kazanç uğruna
büyüttül Mikroskopla biri,
Neşter-Kamış-Cımbızla,
giriverdi içeri;
Eksilirse Zincirde,
içine Yapay konsa,
incilip-kazınsa yada..."
Kanserdir bunun Adı!
Ben Dengemi korur,
başına Bela olur,
mahvederim Doğanı,
ürerim çığ gibi,
yerim-kemirim seni,
Kanser Adlı Hücreyim,
siz hala bana;
"- Alnımın Yazısı!" deyin.

(*) Lütfen benim ATATÜRK ÇOCUKLARI 121 Şiirimi okuyunuz.