küme halinde inmiş bulutlar
yürümeye çalışan kentin üstüne
beyin çizmiş resmini
hayallerime çalışacağım dökülmüş ağzından
ağır ağır uzaklaşırken ışıklı uçak
düşünmüş
yalnız metali mi görür iki göz
insan dururken


nasıl sakatlanır aşk
tuvali yeniden almışken eline
gövdesi parçalanır birden
enkaza döner sevda treni
geride bırakır yolcusunu
göğe ağar yanık dumanı


hayaller dumura uğradı
hayli büyük bir alan bıraktı yalnızlığa
artık istediğini yapabilirsin dedi
havva ısırmadan attı elmayı
yılan boşuna dolandı dalına
yarım kaldı şeytanın gülmesi
ikisi birden ağaçtan indi


yine gördü aşk yalnız kendini sever
tırmıklar bencil kedi
yırtar ilk bakıştan başlayarak bütün sayfaları
silinir yazılar sihirli sözcükler
gün ürperir ertelen mutluluktan

gerçek dünyaya ayak basar şair
başka bahara kayar hayal..

05. 04. 2017 / Nazik Gülünay