Ve..
Yırtıldı sonunda..
Gökyüzünün o tül perdesi
Tesbih taneleri gibi
Yıldızlar saçıldı,dört bir yanıma


Küstürmüşler güneşi..
Solgun ve cansızdı
Her birinin bedeni..

Ay kararmış..
Yıl kararmış
Gün kararmış

Öksüz kalmış zaman..
Öksüz kalmış akrep,
Öksüz kalmış yelkovan.

Küstürdüler güneşi.

Umutsuzca bakıyorum,
Camı kırık,
Çerçevesi dağınık,
Yaşamın penceresinden;

Belki de..
Son kez hayallerimi yaşıyorum;

//....bulutlar geçiyor başımın üstünden
pembe bulutlar
pembe bulutlarda çocuk gülüşleri
küçük avuçlarında dev hayaller

eğer ö l ü m öpmez ise gözlerinden...//



Yine..
Kana bulanmış,
Güvercinlerin beyaz kanatları.
Kan revan içinde..
Dikilen onca umut fidanları..!


Söyleyin..

Şimdi kim dağıtacak
O kara bulutları.?
Kim..
Kim aydınlatacak kararan ufukları.?

Desenize,
Hepten..
Yetim kaldı yine..
Yüreğimin umut çocukları.!