Yalan dünya ettin beni kul köle
Dağlar bana kaldı yolu sen aldın
Doymak bilmez misin bahara güle
Karaçalı bende gülü sen aldın

Salarsın feleği üstüme doğru
Durmaz yan bakarsın dostuma doğru
Dikersin gözünü postuma doğru
Bana zehir sundun balı sen aldın

Kimlere kaldın ki bana kalasın
Kıymet bilmedin ki hoşluk bulasın
Kime yâr oldun ki bana olasın
Ben kara bağlarım alı sen aldın

Niceleri sana gelip göçecek
Ecel şerbetini birgün içecek
Bırakmadın Yaradan’a açacak
Bir kol kırdın sağlam eli sen aldın

Ölürsem bilinsin ufak bir vakka
Durnalarla yolla ruhûmu Hâk’ka
Doyurmadın aşk denilen bir şıkka
Damla bana kaldı gölü sen aldın

Bıktım artık sana uşak olmaktan
Bir kuru can için sitem salmaktan
Ayağına kadar hergün gelmekten
Kederli tuttuğum dalı sen aldın

Bırak da gideyim yârene doğru
Fırsat ver varayım cânana doğru
Aç kapıyı artık son hana doğru
Gençlik denen en hoş hâli sen aldın

(Kederli Ozan/Almanya, 17.04.2007)