düştü baharın habercisi cemre
yağmuru kıskanırım sana dokundu diye
kokunu aldı götürdü kızarım esen yele
isyanım sana değil seni alan kaderime
artık yoksun bak yanımda
elim tutmasa dilim lal olsa da
kalemim kırılsa yazmasa da
şiir oldun yüreğime yazdım seni
sevmiyorum artık sensiz geçen günleri
rüyada da olsa görmek istiyorum seni
bıkmadan dinlerim anlat hayat hikayeni
bak kuşlar dönmeye başladı yazın habercisi gibi
sen yine yoksun söyle nerdesin sahi
tıpkı kurumuş bir papatya gibi
beyaz bir sayfa arasında unuttun unutuldum
bir başkaydı özledim o eski aşkları
daha bir masum tertemiz yaşanırdı
uzaktan bir köşeden tatlı bir tebessümle
gizlice göz kırpılırdı perde arasından
mektupla anlatılırdı duygular kopan fırtınalar
ya şimdi kısa bir mesaj ve arama beni
günü birlik yaşanıyor aşklar
vefa duygusundan eser yok
bir semt adı olarak kalır sadece
türlü bahaneler üretilir bin dereden su getirilir
ilişkiye son vermek için
işte bu yüzden kapadım yüreğimi sevgiye
sığmaz içime o koskoca yürek
sorgular önce kendini sonra da seni
kimbilir kaçıncı defadır anlatacaksın
ağlayarak yaşanmamış hayat hikayeni
eğer bir gün sen de anlarsan beni
avuçlarını aç göreceksin hayat çizgini
kırık ayna parçalarında ara sulietimi
karşında göreceksin solmuş bir yüz
ve ağlamaktan bitap düşmüş iki göz...





Refik
31.03.2017
İstanbul