bir şehir var içimde sana dair
etrafında nöbet tutan hevesler
kavrulmuşluklarıyla
ellerinde meşaleler
seni bekliyorlar

ben çıkmaz sokaklarımı yırtarcasına
açmaya çalışırım gün be gün
düşlerim tavan yaparken sancılarıyla
dur durak bilmediler bir uzay gemisi gibi
dönüp durdular hava boşluğunda
belki trenle gelirsin diye çöktüler
demir raylara

bir mevsimin kırık kanadından
savrulurken zaman
sensizliğin zemherileri
doluyordu şehrimin iliklerine
anılarım her gün tutuşur
güz yangınlarıyla


şimdi ışıkları sönük içimdeki şehrin
sen gelene dek yanmayacaklarda
aralarında fısıldayarak konuşurken
en küçük haylaz düşüm onları duyup
bana haber verdi

eğer bir gelsen var-ya
bütün ışıkları yanacak içimdeki şehrin

geceler gündüze dönerken
kuşlar elektrik tellerine konup ötecekler
hardal çiçeğinin göbeğinde sevişecek arılar
meltem yayla serinliğiyle
çiçeklerin kokusunu yayacak
şehrimin sokaklarına

mevsimlerin en güzeli seninle gelecek
yeşerecek tüm çiçekleri bahçelerin
dudaklarında açacak güller
saçlarında hanım elleri
kaşlarında çimleri getireceksin

hadi gel güneş açsın
saçılsın huzmeleri cadde sokaklarıma
bayram etsin düşlerim
ben gözlerinde ölene kadar


Sabahat Çelik