Yâr bugün sensizliğe, gönülsüzce uyandım
Özleminin rengine, gözyaşıyla boyandım
Yalnızlık ömre zindan, boyun büküp dayandım
Gönlüme kelepçeyi, vurdun geçtin durmadın.

Ben bu aşkın gülünü, çöllerinde var ettim
Sen vafasız çıksan da ben kendime yâr ettim
Kimseye diyemedim gecelerce zâr ettim
Yoluna sevda serdim, ezdin geçtin görmedin

Gönlümün yarasını kendi elimle sardım
Sonumu göre göre ben sana kendim vardım
Aşka düştüm düşeli sinemi korla kardım
Cehennem mi yureğin, yaktın geçtin sarmadın

Sana gitme demiştim, hep yanımda kalsaydın
Nerede yurdun senin, bir kez haber salsaydın
Şayet dönmeyeceksen bari canım alsaydın
Ölümüne sevmiştim, niçin halim sormadın

Sevdiğim yollarını hala gözler dururum
Ümitle seni özler, gelmez isen kururum
Başka bir yar istemem, kalbe kilit vururum
Oysa sen bu aşkımı bir gün hayra yormadın.

Ayşegül BAHÇECİ
28.02.2017