Şimdi sen yoksun!
Gönül yükünü sırtlanıp,
Sensizliğe katlanmak var .

Şimdi sen yoksun
Uğruna düşünceler eskitip
Uçan kuşlardan bile
Ahvalini sormak var .
Ve ayrı geçen her günü
Bir yıl gibi yaşayıp
Özlemle yaşamak var

Şimdi sen yoksun!
Mutluluktan bîhaber,
Gözyaşımı sızdırırken gönlüme
umutsuzca
aynalara bakmak var.

Sen yoksun ,
Güneşin doğmadığı sabahlara
Gönülsüzce uyanmak ;
Bir yalnızlık türküsü besteleyip
kedere katlanmak var .

Şimdi sen yoksun
Dualarla, kanat çırpıp gönlümden
Bir kuş misali hayâline konmak var .
Ve yalnız başıma sofralarda,
Aş yutarken, taş yutarcasına
Yutkunmak ...
Böylesi hicran yangınında
Sensizliği soluyup
İçten içe erimek ve yanmak var .

Şimdi sen yoksun!
Herşeyden vazgeçip ,
tüm renklerini soldurup zamanın
Sensizliğin günbatımına
kendimi bırakmak var

Sen yoksun
Denize ulaşamayan nehirler gibi
Öylesine, belirsizliğe akmak var
Sen yoksan, yüreğin ayazında
Temmuz'da bile donmak var

sen yoksun ...
Anılarla avunup
ümidin limanında sessizce,
Acı dolu gözlerle
Son bir medet ummak var.

Şimdi sen yoksun!
-Gönlüm tüm güzelliklerden yoksun -
Sensizlige katlanmak var ...

Ayşegül BAHÇECİ
24.01.2017