[ italik ]“bazı fotoğraflar yakılmak içindir”[ /italik ]

Suskunluğun susturdu bütün sesleri
Ellerinin fısıltısı bile kalmadı avuçlarımda
Ellerin ki…
Bulutsu bir yumuşaklık
ilk karın beyazlığıydılar
Kaç şiir teyelledim ellerine
Kaç türkü yaktım
Ellerin, bir ceylanın su içişi
Ellerin, kınalı keklik kıvraklığıydılar


Artık ellerin yok!
ellerinin gölgesi bile yok
Birlikte gülümsemiyor ellerimiz fotoğraflarda
Ellerin olmayınca, nasılda flu resimler
Mutsuzluk, doğum izi gibi sırıtıyor her karede
Her fotoğrafta çatılmış tüfek yüzüm
Sensizlik hüküm sürüyor albümlerde


Hüzün, en kıdemli arkadaşım
Deklanşöre basan el fark etmese de, gülümser gibi değil
küfreder gibi poz veriyorum objektife
Vurgun yemiş süngerciler gibi donup kalıyorum
Sanki…
Sanki, yıkılıyor üstüme gök kubbe


Hep kadrajdan kaçma isteği
Bakışlarım kaçak göçek
Sen yoksun ya resimlerde;
Öyle boynu büküğüm, öyle Arabesk


Yoksun albümlerde…
Öyle meydandayım
Her namluya hedef
Öyle ulu orta
Öyle açık saçık
Gövdesinden kırılmış ağaçlar gibi yer ile yeksan
Öyle dal budak
Öyle yıkık


Yoksun albümlerde…
Attığım her çığlık...
Şiirdir artık

[ italik ]