[ikiyanayasla][ italik ]farketmiştim aslında dilindeki paslı kamayı
insan dediğin nedir ki
havaya iki söz savur
yere düşene kadar ölsün
sitem bilmem de
öfke nöbetlerinden uykuya kaçıp
gelinciklere boğdurdum sevmeleri
dinen fırtınada zaiyatı izliyorum


hava da soģuk
martılara eşlik eden vapur
hüzünlü şarkıların ritminde
kemancının tellerinden karaya dökülür adımlarım
en kötüsü de görmeyişin
elleri cebinde sokaklardan geçişimi
ilgili kadınlar gördüm her başımı kaldırdığımda
tekrar yere kapaklandı gözlerim
fotoğraflarda uzağa bakışımı betimliyor dostlar
yokluğum senide sarıyor mu arada?



hiçe sayılan korkuların gölgesinde
yaramaz çocuklar geçer gözümün önünden
tenhasına cekildin sus pus sözlerin
varlığımla anlam bulan gülüşün nerde?
iki satır yaşamak, yazmaktan öte.

[ /italik ][/ikiyanayasla]