Gittiğin o kara gün var ya ...
Ben ve yorgun yüreğim,
Heba olmuş yıllarım, emeklerim
Hangisine yanacagimı bilemediklerim ,
Mühür vurduk sevdalara ardından ...

Gittiğin o kara gün var ya
Farkettim ki ısıtan evimi, yüreğimi
Güneş değil, senmişsin ...
Şimdi doğsa da her sabah ufuktan ,
Üşüyorum iliklerime kadar ,
Sensiz ve Yalnızlıktan ...

Gittiğin o kara gün var ya
Sanki alev aldı dört bir yan
Simsiyahtı hüzün ,bitmiyordu gam ...
Biraz kül...Biraz duman kaldı,
Hiç sönmeyecek sandığım bu yangından ,
Dünüme, bugüne ,yarınıma savrulan ...

Gittiğin o kara gün var ya
Gün müydü, gece miydi ,
Kıyamet gibiydi, ayrımsanmayan
Eze eze gittin üstelik yüreğimi ,
Yittin hülyalarımdan...Düştüm
Dizlerim değil ,düslerimdi kanayan ...

Gittiğin o kara gün var ya ,
Tam da o gün durdu zaman ...
Sensizliği demleyip, sessizce yudumladım
İçtiğim çay bile zehirdir ardından ,
Hiçbirşey tamam olmadı senden sonra ...
Gittiğin o kara gün var ya...
Simsiyahtı hüzün ,bitmiyordu gam ...
Hep eksildim,sensizdim, hep noksan ...

Ayşegül bahçeci