FALİHA’NIN KALEMİNDEN YERYÜZÜ AŞKLARI

Korkunç bir gün dü o gün.

Taşlıkları yıkaması gereken kızın ayakları soğuktan olmalı o gün mosmordu.Dışa açık bahçe kapısının korumasıda yoktu. Evlerini aldığı tarih onlara milat olmuştu,İstanbul'un en güzel semtinden camlara sızan ışık ve takvim 1952 için gün sayıyordu.Babasının korkunç bir kazada kaybetmişti o yüzdende fazla hatırlamıyordu .Tek bildiği annesi ile hiç anlaşamayan bir adamdı.

Huysuz sinirli sanki büyülenmiş gibi ayakkabıları her an merdiven başında şehirleri dolaşan maceraperest bir adam .

Ortaokulu bitirdikten sonra okuyamamıştı.Geçimleri için kesinlikle evde annesine yardım etmeliydi.Çünkü hiç bir sosyal güvence hiç bir geçim hakları yoktu o zamanlar. Ve onlar durmadan çalışmalıydılar .





Çalışmak zor gelmiyordu,şükür ki evleri vardı,ve bahçede olanca renk çiçek şimşirlerin ayırdığı daire bir alanda yaşam sevinci oluyordu.Bu esmer kız saçlarının gürlüğünden şikayet eder zamanını harcadığı için arada kendi kendine söylenirdi,elinde çoğu zaman özel bir tarağı vardı fildişinden yapılı iri dişli bir taraktı bu.Büyükannesi hediye etmişti.



Beyoğlu'nun Karaköy semtine yakın bir yer,değişik bir ibadethanenin açılışında 25 martta soğuk olmasına rağmen orada kuvvetli bir ısının hararetine bürünmüş sıcaklığını yaşıyordu.



Tek arkadaşı vardı Mirela uzun sarı saçları ile bıkmadan ördüğü kalın örgüler mavi gözlerinden yine ona karşı sevgi ve sıcaklık ışıkları ile gülümsüyordu yine.





Kan kardeş olmaya karar verdiler



Bir sanayicinin kızıydı Musevi kızı Mirela

Nisa ise bir herşeyini yitirmiş fakir bir ailenin son çırpınışlarında olsada hala mücadele verebilen bir kadının kızı.







Göğsünden iten güneş



fırlatırken bile o karanlık soğuk gecelerin ortasına



değişik insanların türkülerini dinledim ben



onların sokaklarında



yenilik dediler ektiği tohumlarda



yedi ışıklı şamdanları yaktılar beynimin odalarına



para pul şöhret yolu bizde diyen kitaplar



cazip geldi ihtiyaçlarımın ortasında



değişiyordum galiba



yalınayak yürüdüğüm



o soğuk bembeyaz mabedin



kucak açan kollarından kopmalısın



diyordu bir ses



doğru yolu bulacaksın sen Nisa !