Ağaç şefkat Güneşi

Gözün çıksın şehir
Ağaç şefkat güneşi ...

Sevdim ağaçları
Ağaç şefkat güneşi

Şehir görmese de
Ağaç şefkat güneşisin
İmanlı bir insan gibi
Dik duruşunu da sevdim
Gözün çıksın şehir

Kıymetin bilinmedi bu şehirde
Dalını kestiler gövdeni çizdiler
Gönlüme benziyorsun bu şehirde
Gönlüm gibi saf ve duru oluşunu da sevdim
Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi
Bu şehir varsın bilmesin kıymetini

Gözün çıksın şehir
Dişleri kanlı şehir
Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde
Şehir ey kirli fikirli
Ağaç imanlıdır yeşil zikirli
Sevdim ağaçları

Şehir bilmese de
Ey ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi

Ağaç şefkat güneşisin gönlüm gibi
Şehrin dişleri kanlı

Şehir insafa gelmez de
Gör bu aşikar gizliyi
Gel gidelim ağaç
Bu şehir sarhoş bulamaz doğru çizgiyi
Ey ağaç ey şefkat güneşi
Gidelim bu şehirden bu körden kaçalım
Bu bir deli yakanı kurtar

Gel gidelim ağaç
Yeşil ormanlar bulalım
Yeşiliğin serin denizine gidelim
Bu yangından çıkalım gel ey ağaç

Arkadaş ol gönlüm senin dostun ağaç
Ağaç bir şefkat güneşi

Ah dişlerin kanlı şehir
Bir ağaçlar devrildi bir de gönlüm bu şehirde
Kaldım gitti bu şehirde
Neden Allahım

Şehir görmese de
Ne güzel yaratmış yaradan seni
Saygım sonsuz elif gibi oluşuna
Ey ağaç ey şefkat güneşi
Gönlüm gibi dal dal duadasın hep
Neden kestiler dallarını...
Kestiler dualarını

Gel gidelim ağaç
Anla ey ağaç
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör.anla arkadaş sarıl bana
Bu şehrin dişleri kanlı sana ve gönlüme düşmanlığı var
Gidelim gel

Yeşile ve ağaca düşmanlığın ne
Gözün çıksın şehir
Leylanın gözleri yeşil değil mi
Ey mecnun dost sana da ağaç
Ağaç şefkat güneşi

Şehir görmese de
Her ağaç şefkat güneşi
Her ağaç derviş gönüllü
Bu vatanda
Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Neden kovdun ağaçları kuşları
Canavarsın

Babadır ağaçlarımız
Bu vatanda
Ağaçlar şefkat güneşi oldu bize bu vatanda
Şehir körsün
Gözün çıksın şehir
Ey şehir dişlerin de kanlı
Yedin bitirdin ciğerimi
Canavarsın
Ağaçlar kuşlar dost bana
Sen kestin ağaçların dallarını
Onlardı ağacın duaları
Gözün çıksın şehir

Ey kör şehir
Canavarsın

Ağaç şefkat güneşi gibi
Ağlamaklılar ağaçların benim gibi neden
Canavarsın
Gözün çıksın şehir

Yüreğim gibi derviş yüreklerine kim salmış ateş
Şu ağacın güzelliğine bak
Daha kurumamış gövdesi ve kökleri
Rahat bırak kucaklasın mavi gökleri
Mavi bir hırsla
Gözün çıksın şehir

Ağaç dost bana
Canavarsın
Gözün çıksın şehir

Şehir görmese de
Toprak ananın kolları her ağaç
Bu dualı toprakda
Şefkatle sarmış bizi
Ağaçla büyüyen şefkattir
Canavarsın
Kestin o yeşilliği
Daldal öldürdün ağacı
Gözün çıksın şehir

Kim yaratmış ağacı
Ağaç şefkat güneşi
Öperim ayaklarından
Ellerinden ağaç...
Anladım ey ağaç bu şehir elinde balta kovuyor ikimizi

Ağaç dost bana
Zaman boğuluyor şehirlerde her yaz
Ağaç dost zamana
Gözün çıksın şehir

Çırpınıyorsun şehirlerde ey ağaç
Gel gidelim ey ağaç
Yeşilin denizi gibi ormanların dalgalanışı
Denize düşmüş çocuklar gibisin
Gidelim bu şehirden yüzme bilmeyen
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost kuşlara
Toprak ananın kolları ağaç
Toprağın mavi duası ağaç
Şefkatle sardın bizi Ey ağaç
Ey ağaç seninle büyüyen şefkattir
Demirde kömürde çelikte betonda var mı yeşil şefkat...
Bu şehir kovuyor bizi
Şehir kör

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Gölgesinde uyuyor bir bebe
Ağaç dost bebelere
Sevilmez misin ağaç
Kesmedim ve kırmadım dalını bile
Şikayetçi olursun diye gelirde dile
Uzayıp maviliğe
Dertlerimi anlatasın diye mi
Ağaç şefkat güneşisin bu evrende
Bu şehir kovuyor bizi
Bu şehir kör

Dost bildim seni ey ağaç
Ağaç şefkat güneşisin...
Dal dal
Beşiğimiz olmadın mı ağaç
Bu şehir kovuyor bizi
Şehir kör
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Ağaç dost nehirlere
Ağaç şefkat güneşisin
Yaprak yaprak
Gölgende uyuyor kaç bebek
Uyuyor gölgende gözünden uyku akan kelebek
Ağaç şefkat güneşisin
Derviş gönüllü
Dalında kuşlar...
Dalında salıncaklar
Oyuncaklar çocuklar...
Ağaç gül gül koşarsın zor zamanda bize
Bir çölde bir gün
Onu da gölgelemedin mi ağaç
Dost bildim seni ağaç
Bu şehir kovuyor bizi
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Ağaç dost derelere
Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Sende daldal dala konan kelebek
Ağaç şefkat güneşisin
Dost bilmişim ağaç seni
Yeşil bayrak yaprakların
Dalların duadaki el gibi
Bu şehir kovuyor ağaç seni

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost yeşil meralara
Ağaçlar sizi sevdi bebek
Sizi sevdi kelebek
Ey ağaç şefkat güneşisin
Dost bilmişim ağaç seni
Bu gül vatanda
Asker gibi her ağaç..
Bu şehir kovuyor ağaç seni

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost insana
Ağaç büyüyen şefkatsin yeşil yeşil
Dost bilmişim ağaç seni
Yoksul ellerine nasıl alırlar dikenli baltayı
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir neden kovuyor ağaç seni
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı
Ağaç dost toprağa
Ağaç seninle büyüyen şefkat
Dertli beşiğimiz senden ağaç
Fakir tabutumuz senden ağaç
Dost bilmişim ağaç seni
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç seni

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost mavi göklere
Ağac senin sesin beyaz
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Gel gidelim ey ağaç
Bu şehrin dişleri kanlı


Çok eski ey ağaç senle dostluğum
Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Ağaç şefkat güneşisin
Ben insan sen ağaç benimle büyüyen gül aşk
Seninle büyüyen gül gibi bir şefkat
Ağaç senle büyüyen şefkattir
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Şehir kör

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Beşiğimiz oldu ağaç
Tabutumuz oldu ağaç
Yaktık ısındık
Ağaç sende insana şefkat güneşi
Dost bildim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost bana
Yoksul toprak ananın bize uzanan kolları ağaç
Şefkatle sarmışsın bizi
Nasıl dost bilmeyeyim ey ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç beni
Ve seni

Bir ağaçsın baharı yüklenmiş bekçi at gibi
Çiçekli yat gibi
Ağaç seninle büyüyen şefkattir
Bu şehir kovuyor ağaç seni
Şehir kör

Ey ağaç deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibisin
Ağaç senle büyüyen şefkattir

Gözün çıksın şehir
Şehir görmesen de
Elif gibi soylu uzuyor zengin göklere soylu ağaçlar
Elif diye ağlıyor sevimli rüzğar yapraklarında
Kıymetin neden bilinmedi bal dilli ağaç
Ağaç seninle büyümüş şefkat
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Bu şehir kovuyor ağaç beni

Gözün çıksın şehir
Ağaç dost insana
Ahir zaman işi diyelim mi bu düşmanlık
Çöl görmese de
Bir ağaç gölgeledi efendimizi
Ağaçlara verdik sevgimizi

Gözün çıksın şehir
İnsana sevgisi deniz ağaçların
Sevgisi zengi denize benziyor ormanlar deniz...
Ey ağaç seninle büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat
Kıymetin neden bilinmedi gül gönüllü ağaç
Nasıl dost bilmeyeyim ağaç seni
Sevgim büyük bebek...
Bu şehir kovuyor ağaç bizi
Şehir kör gönüllerimize
Gel gidelim
Bu şehrin dişleri kanlı