Rivayet odur ki
Kal-ü beladan beri yaşarlarmış
Kalemleri kanlı olsa da…
Yüreklerinin yufka olduğu söylenir
Dokuz canlıymış hepsi
Öldür öldür bitmezmiş

Ferhat’ın külüngünden güçlüymüş şiirleri
Yazdıkça dize gelirmiş dağlar,
Yazdıkça yer yerinden oynarmış
Yazdıkça mazlumlar kalkarmış ayağa
Zulüm inim inim inlermiş

Yazdıkça ozanlar alırmış eline sazı
Yazdıkça severmiş birbirini kurt ile kuzu...
Kimi gün türkü olurmuş şiirleri, kimi gün bozlak…
Kulaktan kulağa okunur…
Diyar diyar, dilden dile söylenirmiş

Elleri kalem tutmaya görsün...
Kundakta bebelere ninni olurmuş şiirleri
Mecnunlar Leylalar saklıymış kalemlerinde
Bir imgeden binlerce kara sevda doğarmış
Ölürde bir nefes istemezlermiş ne kadıdan
Ne cellat tan…
Boyunlarında urganla yaşar
Kefeni heybelerinde taşırlarmış

İlişmeyin şiirlere
Sakın ola yakmayın
Şiir şairin yüreğinde tutuşur, kaleminde yanarmış
Kanatmayın
Kanırtmayın,
Ağlatmayın şiirleri
Şiir ağlarsa…
Şair kan ağlarmış.