Bir "kûn" emri ile basılmış zile
Ezelden ebede göç akın akın...
Önümden gidenler vardı menzile
Ardımdan gelenden ayrılık yakın.

Kundaktan çıkalı daha dün gibi
Yaşadım yurdundan hep sürgün gibi
Bedel, ödenmesi zor yekûn gibi
İbret ararsanız halime bakın.

Yokuşa yol dedim, düz sandım bayrı
Pusulam kırıktı, olmadı hayrı
KADEM-i ŞERİF'ten kalınca ayrı
Tesbiti zor geldi karayla ak'ın.

Yoksulu bey bildim, zengini fakir
Münkire dost oldum, zâr etti fikir
Ömrün son deminde uyandım şükür
Öğrendim sırrını Nas'ın, Felâk'ın.

Fâni olan mahluk, halk eden Bir'di
Her yolun sonu bir, o da kabirdi.
Sebebi, riyâydı, benlik-kibirdi,
Haramdı, yalandı, şirkti helâkın.

"İnsanım" diyenin süsü ar olur
Resûle ümmete Rabbi yâr olur
Görmeyi bilene âşikâr olur;
Sinden ötesiyle, ardı âfâkın.

Mecit AKTÜRK
Berlin, 05.03.2016