ÖMÜR ÇETELESİ


Bir ateş yanıp da huzur aklansa
Bembeyaz bulutlar isini tutar.
Yeniden kirlenir hüzün kırklansa
Kimi her amelin pisini tutar.



Koparsa sevdanın en ince teli
Kamburu görünür, eğilir beli.
Sessizce eserken şu hazan yeli
Başını sakınan fesini tutar.



Pişmanlık kapısı aralanırken
Yutkunur yazgısı karalanırken.
Her insan ah eder yaralanırken
Dudağını büker, sesini tutar.



Ömür bu, binlerce eşik gezdirir
Zülmeder bir zaman aşık gezdirir.
Aşının üstünden kaşık gezdirir
Çorbayı kurcalar, sosunu tutar.




Bilinmez bu azim neyin zahmeti
Zerrenin içinde arar kısmeti.
Yağarken Allah’ ın sonsuz rahmeti
Kapısında bekler tasını tutar.




Kimine nur değer kimisine kir
Bir kere mutluluk kapısından gir!
Muhakkak ışıldar işleyen demir
Duranlar dünyanın pasını tutar.




Her sesi duyan var her hâli gören
Dermanı vermiştir dertleri veren!
Halis bir niyetle bostana giren
Elinde tohumun hasını tutar.




Sarılır inceden bir beyaz örtü
Dört kollu içinde hazin görüntü.
Toprakla örtülür ölünün üstü
Kalanlar gidenin yasını tutar.


Kalanlar gideni yasını tutar.



ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ELİFCE.../ EYLÜL 2012..../ SAAT: 06: 00